Jaren 70: Slow fashion

Hebben we net de trend van slow food overleeft bots ik op de volgende: slow fashion. De benaming voor vintage en retrojurken uit de jaren 70 of daaromtrent. Mode is tijdelijk want verandert voortdurend. Stijl is tijdloos en niet gebonden aan de wetten van de mode. Dat is wat de bedenker van Slow fashion voor ogen moet hebben gestaan toen ze haar vintage jurken winkeltje opende in Milaan.

Vintage is slow

Alsof alles wat slow is, goed is. Alsof vroeger alles veel langzamer ging en daardoor kwaliteit heeft. Niets is minder waar volgens mij. Overigens wel dat vroeger alles langzamer ging, maar of dat per definitie goed is, waag ik te betwijfelen. Stel je voor dat je in de rij staat voor de kassa en je net als vroeger daar wel een halfuurtje vooruit kon trekken, echt niet! Of dat je honger hebt en je eerst het graan van het land moet halen, malen en dan met het meel en gist een paar uurtjes moest uittrekken om het te laten rijzen voordat je ff een bammetje kon eten. Met slow wordt vaak verwezen naar ambachtelijk, met de hand gemaakt, en ja dat gaat niet snel, maar slow!

Fast fashion: doe mee!

Maar aan de andere kant, gaat alles wel heel snel tegenwoordig, zo ook de mode en het gaat volgens mij zo snel, dat niemand eigenlijk meer weet wat in of uit is en dus mag alles en kan alles. Zie ik in de zaterdag bijlage een foto van Ad Visser, presentator van het best populaire hitprogramma (haha mijn spellingscontrole is wel heel erg fast en komt met chatprogramma als alternatief) Toppop in de jaren 70, met zo’n druppelvormige bril op, net als toen! Toen was het al een bril die echt niet meer kon, maar Adje houdt vol en staat nu als 67 jarige hippie met zijn hoofd op de voorpagina van de bijlage van de Volkskrant en vindt het reuze hip om voortdurend te roepen dat hij overal schijt aan heeft, het hem geen reet kan interesseren wat anderen denken of doen omdat hij zich zelf gewoon errrug bijzonder en uniek en origineel vintage vindt, net als toen. Maar hij is geen hippie, was bijzonder keurig eigenlijk in mijn ogen, destijds een tiener van 14. En nu blijkt dat al zijn retro hippe outfits met wijde pijpen en soul motiefjes eigenlijk gewoon het product zijn van zijn vrouw, met wie hij als 34 jaar getrouwd is. Burgerlijker kan eigenlijk niet, maar het verbaast me nul komma nul.

Gewoon fashion

Gewoon fashion, kan dat eigenlijk wel? Mode staat nu eenmaal bol van de superlatieven en eigenlijk moet je ook een best mondje over de grens spreken om te kunnen begrijpen waar al die mode en fashion freaks het over hebben, want de termen zijn bij voorkeur Engels. Why? Is Engeland de bakermat voor vooruitstrevende dingen? Ik dacht het niet. Zolang het gemenebest zich nog blijft bedienen van de Engelse pond Sterling en we nog steeds een boot of pont nodig hebben om er te komen of ons anders ons per claustrofobische tunnel of vliegtuig moeten laten vervoeren, blijft Engeland voor mij vooral het land van vintage, waar de tijd heeft stil gestaan. Waar lady’s nog gekozen worden en waar, als je het mij vraagt, dochters nog gewoon uitgehuwelijkt worden om het familie imperium te versterken. Na Lady Di trouwens geen enkele modebewuste dame meer voorbij zien komen, maar dat zal waarschijnlijk meer aan mijn aandachtsveld liggen dan aan de Engelsen. Kom op lady’s, what’s new for 2015? Show me your legs en kom (ook) met de mini-jurk deze lente!