Pas op voor nostalgische jurkjes

Nostalgische jurkjes nemen mij mee naar vroeger. Het zijn meestal vintage jurken en zitten vol bijzondere details. Net alsof er vroeger meer tijd werd besteed aan het maken van een jurk. Ik denk dat dat ook zo is, omdat toen een kleermaker nog een eerzaam beroep was en veel jurken op bestelling gemaakt werden. Een perfecte pasvorm was veel meer vanzelfsprekend dan nu. Tegenwoordig nemen we al genoegen met een jurk wanneer ie past. En dat beperkt zich tot de taille en borstomvang. Maar bij vintage jurken zie je veel vaker coupnaden en spienaden, waardoor de jurk overal goed zit. Andere details zijn bijvoorbeeld kanten inzetstukjes en platte kraagjes van kant en knoopjes bekleed met dezelfde stof als de jurk. Ook zie je dat de jurken afgewerkt zijn met biesjes en bandjes en zoompjes. Kortom een lust voor het oog.

Nostalgische jurkjes maken me blij

Nostalgische jurkjes stralen vrouwvriendelijkheid uit. Dingetjes waar vrouwen blij van worden. Kleine zakjes, zachte stofjes. Satijn dat niet blijft haken aan je vel. Glad als een tweede huid. Ruisende zijde, schouders versierd met brokaat. Op de één of andere manier word ik altijd heel blij als ik dat soort details zie op kleding, zelfs bij mannen. Het heeft iets koninklijks en diep in mijn hart was ik altijd ervan overtuigd dat ik een prinsesje was. Ik denk dat dat komt door het liedje van Heintje, het kindsterretje en mijn idool in de jaren 70. Hij zong in “mijn vriendinnetje” over een prinses in kant en zij. En dus droomde ik van een jurk van kant en zij toen ik klein was. En van Heintje Simons, niet wetende dat ik jaren later zou trouwen met iemand die Hein heette in een jurk van echte zijde. En hij ruiste ook nog, want er zat een hele lange sleep aan. En het lijfje was geborduurd. Precies zoals ik altijd had gefantaseerd.

Laat je meeslepen door nostalgische jurkjes

Eigenlijk ontdek ik nu pas hoe zo’n jeugdfantasie blijft bestaan, ook al ben je volwassen. Het loont de moeite om bij jezelf eens te onderzoeken wat er gebeurt is met de voorkeuren die je had toen je klein was. Vaak zijn we ons heel anders gaan kleden onder invloed van school, vriendinnen en vrienden. Zo zag mijn toenmalige echtgenoot Hein mij liever in een ruitjesblouse met spijkerbroek dan in een jurk met kant en zij. Zelf was ik vanaf mijn 12e eigenlijk ook totaal omgeschakeld van jurkjes-meisje naar stoere spijkerbroeken chick, mede onder invloed van een verhuizing vanuit de hoofdstad richting platteland. Op de middelbare school droeg je een spijkerbroek en gympen met ronde neuzen, liefst Adidas. Tenzij je echt anders was. En zo liep er één meisje met een enorme bos krullen en een Lucille Bal sjaaltje achterstevoren (strik boven op het hoofd) om het hoofd geknoopt in felle, gebloemde jurkjes en wijde rokken.

Nostalgische jurkjes uit de jaren 70

Ik wist toen niet eens dat dat vintage was, maar het bestond zelfs al in de 70er jaren. Ze had knalgroene ogen (oogschaduw), met pikzwarte eyeliner en haar mond leek altijd gepruild. Ze was de enige met lippenstift van de hele school en een rok met brede ceintuur. Nostalgisch was ze zeker maar ik durfde er niet in mee te gaan, uit angst een na-aper genoemd te worden. Aan make-up had ik sowieso een hekel. En dus ging ik op in de spijkerbroeken massa, om er pas heel veel later achter te komen hoe snel mijn hart gaat kloppen bij het zien van alweer een nostalgisch jurkje.