Mooi in de Jaren 60: schoonheidsstip en spleetje

De schoonheidsstip was hét mode ideaal in de jaren 60. Ik zie mijn moeder nog met haar wenkbrauwpotlood een stip zetten schuin boven de rechter bovenhoek, terwijl ze een off-shoulderbloesje of jurkje aan had en overduidelijk waterkrullers in had gehad. Heerlijk vond ik dat om naar te kijken, hoe ze zichzelf optutte voor de spiegel. Maar als ik de foto’s van toen zie, zie ik vooral een kopie van de filmsterren van het witte doek. Het parelkettinkje, het mantelpakje en de strakke rok die we tegenwoordig pencildress plachten te noemen. Ze had ook prachtige onderjurken en rokken waar graag aan mocht voelen, zo glad en glanzend. Ze was een vrouw van haar tijd, maar dat zie ik nu pas. De schoonheidsstip heeft het niet overleefd, gelukkig maar.

Schoonheidsstip op één

Kijk je naar het witte doek uit de jaren 60, dan lijkt het bevolkt door seks symbolen met geblondeerde haren, geverfde lippen en opgetekende schoonheidsstip. Ik groeide zelf op met één van de zeven schoonheden, een kuiltje in mijn wang. De schoonheidsstip zou ook één van de 7 schoonheden zijn, maar ik dacht altijd dat het meer op een wrat leek dan op een symbool van beauty. Ook vind ik die rollers in je haar maar een vreemd gezicht en ben ik me weleens wezenloos geschrokken van mijn moeder die ’s avonds een masker op had gedaan van komkommerdrap of iets anders groens. Een gave huid zou dus wel een kenmerk van schoonheid zijn geweest in de jaren 70.

Maar hoe zit het met de andere 5 schoonheden, vroeg ik me af? En vinden we dat nog steeds mooi of kijken we tegenwoordig ander aan tegen schoonheid? Ik moest diep graven, maar met behulp van Wikipedia (https://nl.wikipedia.org/wiki/Zeven_schoonheden) kon ik mijn geheugen opfrissen:

1. Bleke huid (Marilyn Monroe, Sophia Loren, Audrey Hepburn). Tegenwoordig is een lekker kleurtje in, want dat staat zo gezond.
2. Blauwe ogen, zwarte haren, of bruine ogen, blonde haren (hahah vandaar al die geblondeerde permanentjes).  Tja, blijft bijzonder, dus mooi!
3. Schoonheidsstip of moedervlek: nog steeds mooi mits echt, kijk naar Cindy Crawford.
4. Gekrulde wimpers (vandaar die oogopslag van La Loren, de wimperkrultang was en is een instrument dat harten doet smelten.
5. Amandelvormige ogen (men moet veel naar Sophia Loren gekeken hebben), duidt dat niet op Aziatische invloeden?
6. Sproetjes (bijzonder want dat is niet in overeenstemming met het eerste punt maar wel onvermijdelijk, wanneer je tenminste van nature een witte huid hebt. Toch ken ik alleen Pippi langkous als een bekendheid met sproetjes en dat is niet echt een sekssymbool): heel grappig en ontwapenend, maar mooi?
7. Kuiltje in de wang (en): vrolijk, maar het is en blijft een deuk die op latere leeftijd vanzelf in een diepe rimpel verandert.
8. Ja geen 7 maar 8 want het spleetje tussen de tanden wordt niet genoemd bij Wikipedia maar wel bij maar is serieus waar ook een kenmerk van aangeboren schoonheid. Niet dat iemand het echt mooi vindt, toen niet en nu niet. Want Madonna is nooit lachend te zien en die heeft echt een spleet. Iemand die wel breeduit lachte ondanks het spleetje was de zangeres van Pussycat, Tony Willé. Ze werd in de jaren 70 beroemd met “Mi-hi-ssissi-ppie” en ik zie haar nog staan met haar spleetogen en dat spleetje tussen de tanden. Door haar lange blonde haren en hippie jurk nog enigszins te pruimen, maar met de beste wil van de wereld geen schoonheid te noemen.

Kortom, schoonheid is tijdloos, en je hoeft je echt niet te schamen voor een moedervlek op je wang. Maar die wimperkrultang mag van mij zo de prullenbak in, sinds ik hoorde dat dat het “geheim” is van Gerard Joling.